Letter to Marcos Vamvakaris
Γεια σου ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη καραβοκύρη Συριανέ
που άνοιγες δρόμο στο φεγγάρι κι έλεγες δύσκολα το ναι.
Είχες δικό σου μπαϊράκι στου Πειραιά την αγορά
και συντροφιά σου τ’ αεράκι απ’ της Ψυττάλειας τα νερά
Γεια σου ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη της μοναξιάς μας ουρανέ
Άστρα το στόμα σου γεμάτο κι η αλφαβήτα σου μισή
όμως τα πάνω έφερνες κάτω έτσι όπως ήξερες εσύ
κι εμείς λιθάρι το λιθάρι με την αγάπη στην καρδιά
σου χτίσαμε προσκυνητάρι να σε δοξάζουν τα παιδιά
Γεια σου ρε Μάρκο ΒαμΒακάρη μεγάλε και παντοτινέ
Hello to you, hey, Marcos Vamvakaris, you Syrian shipmaster you,
who opens the way to the moon and always spoke the "yes" with difficulty.
You have your very own banner [flying] over the marketplace of Piraias
and for your company [you have] the breeze from the waters of Psyttaleias.
Hello to you, hey, Marcos Vamvakaris, heaven of our solitude.
With stars your mouth [was] filled, and your alphabet [was only] half,
but you put on top what was below just the way you knew how.
And we, stone by stone [from nothing], with that love inside the heart,
we build you a little shrine, so that the kids may pay homage to you.
Hello to you, hey, Marcos Vamvakaris, you great one, forever and ever.
Geeske © 08.02.2003