Os erros
Μόνη στης ζωής την άκρη άλλη μια φορά
Έμειναν τα όνειρα μισά
Στέγνωσε ξανά το δάκρυ μέσα στην ψυχή
κι έγινε αλμύρα στην πληγή.
Θέλω να σου πω αντίο, όμως δεν μπορώ
μένω μες στο λάθος μου να ζω
ό,τι μου ζητήσεις δίνω κι ένα σου ζητώ
να `ρχεσαι κι εγώ να ξαναζώ.
Σ’ ανταμώνω στα κρυφά
εκεί στα σκοτεινά, γεννιέμαι στα φιλιά
Σε αγγίζω μια φορά, εκεί στο πουθενά
και χάνομαι μετά.
Να ξέρεις, όλη τη ζωή μου δίνω, σώμα και ψυχή
φτάνει πάλι να `μαστε μαζί
Σε θέλω, δε με νοιάζει που πηγαίνω
ούτε που θα βγει
Είσαι εσυ το τέλος μου κι αρχή.
Μόνη στης ζωής την άκρη
ψάχνω στο ποτό
Ένα παραμύθι να πιαστώ
κι ένα τηλεφώνημά σου, έτσι ξαφνικά
μ’ έσωσε ακόμα μια φορά.
Só esta vida começa uma outra vez
ficam os meus sonhos partidos
rompe de novo em lagrimas dentro da
alma
e torna a salgar as feridas
quero te dizer adeus mas não posso
fico dentro de meus erros a viver
o quanto que você pediu te dou o que te peço
recomece e eu revejo
te encontro no escondido
ali no escuro renasce em beijos
te apalpo uma vez esse sofrimento depois
e nos perdemos depois
Saiba que tudo de minha vida eu dei, corpo e alma
mais uma culpa por estarmos juntos
Te quero, e não sinta o que sofro
nem vou te encontrar
é você o fim e o meu começo
só na vida a amargura
busco um copo
umas fabulas pego
e um telefonema seu assim de repente
me salva ainda mais uma vez
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 19.10.2011