Tide
Η γη μια σβούρα στ’ ουρανού τα πλάτη
γυρίζει στον αρχέγονο χορό
σπασμένη η πυξίδα μου καιρό
κι εγώ αφήνομαι στου ζέφυρου την πλάτη
Σ’ ένα πατάρι πελαγοδρομώ
δεν είναι η μοναξιά που με πειράζει
τις Συμπληγάδες του καπνού περνώ
να ζαλιστώ με κάποια που σου μοιάζει
Στο ξόδεμα τη λύτρωση ζητώ
σε δρόμους που τρελαίνεται το αίμα
Λέω τη νύχτα μέρα και το πικρό γλυκό
πυξίδα μου ένα χαμένο βλέμμα
Παίζει τραγούδια με παράφορα φεγγάρια
ζούμε στο ψέμα όπως στο νερό τα ψάρια
μηνύματα μη στέλνεις λυπημένα
αύριο θα δεις πως μας κερδίζουν τα χαμένα
Μου λες να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη
μα ποιος στ’ αλήθεια ορίζει την τροχιά του
η αταξία είναι τ’ ουρανού η τάξη
κι εγώ ανασταίνομαι στο γύρο του θανάτου
Στο ξόδεμα τη λύτρωση ζητώ
σε δρόμους που τρελαίνεται το αίμα
Λέω τη νύχτα μέρα και το πικρό γλυκό
πυξίδα μου ένα χαμένο βλέμμα
Earth is a spinning top on sky’s widths
turns in the primal dance
My compass is broken since a longtime
and I let myself on Zephyrus* back [*west wind]
In an attic I get lost
it’s not the loneliness that bothers me
I pass the “Symplegades” of smoke [“Clashing Rocks of smoke” - referring probably to underground bars]
to get dizzy with someone who looks just like you
In spending I seek redemption
on roads that blood gets crazy
I say that night is day and bitter is sweet
as a compass I have a lost gaze
Songs with wild moons are being played
We live in lies, the same way that fishes live in water
Don’t send me sad messages
tomorrow you’ll see how lost things are winning us
You are telling me to put my life in an order
but what really defines its trajectory
disorder is the sky’s order
and I rise in the round of death
In spending I seek redemption
on roads that blood gets crazy
I say that night is day and bitter is sweet
as a compass I have a lost gaze
ttoppouzokypraios © 19.10.2011