Elena (Seferis)
Έζησα τη ζωή μου ακούγοντας
ονόματα πρωτάκουστα.
Καινούργιους τόπους,
καινούργιες τρέλες των ανθρώπων
ή των θεών.
Η μοίρα μου που κυματίζει
ανάμεσα στο στερνό σπαθί ενός Αίαντα
και μιαν άλλη Σαλαμίνα,
μ’ έφερε εδώ σ’ αυτό το γυρογιάλι.
(ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΕΡΤΗΣ)
Μεγάλος πόνος είχε πέσει στην Ελλάδα.
Τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας,
στα σαγόνια της γης. Τόσες ψυχές
δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.
Κι οι ποταμοί φουσκώναν μες στη λάσπη το αίμα
για ένα λινό κυμάτισμα, για μια νεφέλη,
μιας πεταλούδας τίναγμα, το πούπουλο ενός κύκνου,
για ένα πουκάμισο αδειανό, για μιαν Ελένη.
Ho trascorso la mia vita sentendo
nomi mai prima uditi
luoghi nuovi
nuove follie degli uomini
e degli dei:
la mia sorte che ondeggia
tra l'estrema spada di Ajace
e un'altra Salamina
mi ha condotto qui a queste prode
[Recitato]
Grande pena si è abbattuta sulla Grecia
quanti corpi gettati nelle fauci del mare
nelle fauci della terra: quante anime
devolute alle macine come il frumento.
E i fiumi si gonfiavano di sangue dentro il fango
per l'ondeggiare di un lino per una nuvola
per il fremito di una farfalla, per la piuma di un cigno
per una camicia vuota, per un'Elena.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 19.10.2011