Si raggelava il tuo sangue (Seferis)
ΙΑ’
Το αίμα σου πάγωνε κάποτε σαν το φεγγάρι
μέσα στην ανεξάντλητη νύχτα,
το αίμα σου άπλωνε τις άσπρες του φτερούγες
πάνω στους μαύρους βράχους, τα σχήματα των δέντρων
και τα σπίτια, με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια,
τα σχήματα των δέντρων
και τα σπίτια, με λίγο φως από τα παιδικά μας χρόνια.
XI
Il tuo sangue si raggelava come la luna
dentro la notte estenuata.
Ιl tuo sangue stendeva le sue ali bianche
sopra gli scogli bruni, il disegno degli alberi
e le case dalla luce fioca dagli anni puerili
i disegni degli alberi
e le case dalla luce fioca dagli anni puerili.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.10.2011