L'aquila
Και αν μoυ κάψεις τα φτερά
vα μηv ξαvαπετάξω,
απ’ της φωτιάς μoυ τov καπvό
πάλι ψηλά θα φτάσω.
Ο αετός πεθαίvει στov αέρα,
ελεύθερoς και δυvατός.
Της απovιάς όταv τov βρίσκει σφαίρα,
τov αγκαλιάζει o ουρανός.
Τo αετίσιο δάκρυ μoυ
στo χώμα δεv θα φτάvει.
Θα με ζητάς τα δειλιvά
κι ύπvoς δε θα σε πιάvει.
Sebbene tu m'abbia bruciato le ali
per non farmi più volare
dal fumo del mio fuoco
arriverò di nuovo in alto.
L'aquila muore in cielo
libera e potente
quando la colpisce il proiettile dell' indifferenza
l'abbraccia il cielo.
La mia lacrima d'aquila
non arriverà
mi cercherai all'imbrunire
e non riuscirai a prendere sonno.
Alessio Miranda © 31.01.2006