Fossi tu o mondo
Να `σουν βρε κόσμε μια σταλιά
να σε χωράει το μάτι
και να `λειπε η ξενητιά
που `ναι καημό γεμάτη.
Να `μουν κι εγώ στη μάνα μου
που κλαίει στο παραθύρι
που μ’ είχε σαν βασιλικό
σαν δυόσμο στο ποτήρι.
Να λείπαν, Θεέ μου, τα βουνά
να λείπαν τα λιμάνια
να μη γεμίζει η καρδιά
με πίκρα και ορφάνια.
Fossi tu o mondo una goccia
che l'occhio possa contenere
e non ci fosse la terra straniera
piena di dolore.
Fossi anch'io al posto di mia mamma
che piange alla finestra
e mi teneva come il basilico
e la menta nel bicchiere.
Non esistessero, Dio mio, i monti
non esistessero i porti
non si riempisse il cuore
di amarezza e orfani.
roberto patritti, roberto patritti © 31.01.2006