Meia lua
Μια ζωή εσύ μηδένισες Και ο πόνος μέσα στην καρδιά μου εισβολέας Σαν να λες πως δεν την έζησες Κι έτσι σβήστηκε τόσο απλά σαν προβολέας Πως μπορείς εσύ που έλεγες Πως τα σύνορα του χωρισμού δε θα περάσεις Πες μου πως εσύ το μπόρεσες Τώρα σαν το γυάλινο ποτήρι να με σπάσεις Ήσουν ο λόγος σ’ ό,τι έκανα Και τώρα ψάχνω λόγο για να ζήσω Είμαι σαν κάτι μισοφέγγαρα Που τ’ άλλο τους μισό το θέλουν πίσω Μες στο σπίτι που μεγάλωσε Κι έτσι ξαφνικά τίποτα πια δε το γεμίζει Μέσα μου η βροχή δυνάμωσε Και η μοναξιά σαν άνεμος να μου σφυρίζει Πως μπορεί εμείς που λέγαμε Πως δεν είμαστε προσωρινοί σαν κάποιους άλλους Πες μου πως εμείς χαθήκαμε Και στους έρωτες δε θα γραφτούμε τους μεγάλους		Uma vida que você zerou E a dor dentro de meu coração ataca Como você diz que não viu e assim você apaga simplesmente como um projetor Como você pode dizer Que as fronteiras de separação não vai passar Diga-me como você poderia, Agora, como a garrafa de vidro para romper com Você foi a razão no que eu E agora eu estou procurando uma razão para viver Eu gosto de algo crescentes Onde r a outra metade quero de volta Dentro da casa que ele cresceu E assim de repente nada mais preenche Dentro de mim a tempestade se fortaleceu E a solidão como vento que me sopra Como podemos dizer Como nós somos temporários como os outros Diga-me como nós estamos perdidos E no amor não vai escrever tuas grandezas
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info