Chaminé
Ήταν η καρδιά σου πάντα θυμωμένη Κι από μαύρη πέτρα καμωμένη Τζάμπα πήγαν τα όνειρα Τζάμπα κι οι θυσίες μου Δεν ανταποκρίθηκες ποτέ στις προσδοκίες μου Τζάμπα πήγαν τα όνειρα Τζάμπα κι οι θυσίες μου Δεν ανταποκρίθηκες ποτέ στις προσδοκίες μου Δεν αναγνώρισες ποτέ σου τι σου πρόσφερα Δεν αναγνώρισες για σένανε τι έχανα Σαν το φουγάρο που μολύνει την ατμόσφαιρα Έτσι με μόλυνες σιγά σιγά και πέθανα Έτσι με μόλυνες σιγά σιγά και πέθανα Κι ούτε να σε δω Μη σε ξαναδώ Ξανά μπροστά στα μάτια μου Κι ούτε να σε δω Μη σε ξαναδώ Ξανά μπροστά στα μάτια μου Ήταν τα αισθήματά σου παγωμένα Κι η ψυχή σου όλο απωθημένα Τζάμπα πήγαν τα όνειρα Τζάμπα κι οι θυσίες μου Δεν ανταποκρίθηκες ποτέ στις προσδοκίες μου		Esteve sempre o meu coração faminto E se tornou uma negra pedra Livre nos sonhos Livre aos meus sacrifícios Não corresponde nunca nas minhas expectativas Livre nos sonhos Livre nos meus sacrifícios Nunca correspondeu às minhas expectativas Você nunca reconheceu o que te ofereço Você não reconhece o que te perdi Como chaminé que polui a atmosfera assim polui devagar-devagare mata E nem te vejo Não te revejo Novamente na frente dos meus olhos E nem te vejo Não te revejo Novamente na frente dos meus olhos Foi o seu sentimento congelado E a sua alma totalmente inibida Livre ao sonho Livre nos meus sacrifícios Você não reconhece nunca as minhas expectativas
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 11.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info