The first and the second
Στο χώμα τούτο το σκληρό που `ναι η βροχή αγγέλων δάκρυ
ποτέ δεν είχαμε νερό κι αλαφιασμένοι σε μιαν άκρη
αρχίζαμε μονομαχία με τα στοιχειά και τα στοιχεία
Έτσι περπάταγε η ζωή πότε στραβά και πότε ίσια
μέσ’ απ’ του κόσμου τη βουή να πάει γραμμή για τα Ηλύσια
μ’ αίμα ραντίζοντας και σκόνη το παθιασμένο της βαγόνι
Θεε μου γιατί γιατί γιατί κείνοι που σκύβουν το κεφάλι
και τεμενάδες κάνουν πάλι στον τύραννο και στον προδότη
Θεε μου γιατί γιατί γιατί να `ρχονται κείνοι πάντα πρώτοι
κι εμείς οι αγνοί κι ελεύτεροι να `μαστε πάντα δεύτεροι;
On this harsh land, where the rain is angels' tears,
we never had any water, and in a panic, cornered,
we started a single combat, with the elementals and the elements.
Thus life went its way, sometimes crooked sometimes straight,
from the midst of the bustle of the world, to trace a track* to the Elysian Fields,
sprinkling with blood and with dust, its passionate wagonload.
My God, why, why, why [do] those who bow their head
and again make obeisance before the tyrant and the traitor
my God, why, why, why [do] those always come in first
and we, the pure and free, [why] must we always come in second?
Geeske © 09.02.2003