Առաջնորդը
Φτιάχναμε καπέλα από χαρτί
είχαμε και ξύλινα ντουφέκια
κι ήτανε ο πόλεμος γιορτή
στα παλιά μας στέκια
Όλοι σε φωνάζαν αρχηγό
κι ήξερες μονάχα να διατάζεις
κι έτρεχα ξοπίσω σου κι εγώ
για να με κοιτάζεις
Έγειρες στη γη να κοιμηθείς
κι έγινε η καρδιά σου κυπαρίσσι
σου ‘πα θα πεθάνω αν σκοτωθείς
κι όμως έχω ζήσει
Մենք պատրաստում էինք թղթե գլխարկներ,
Մենք ունեինք փայտյա հրացաններ։
Եվ կռիվները տոն էին
Մեր հին բակերում...
Բոլորը քեզ Առաջնորդ էին կոչում,
Եվ գիտեիր միայն հրամաններ տալ...
Իսկ ես վազում էի քո ետևից
Որ գոնե նկատես ինձ։
Սովորեցիր դու ընկնել ու ննջել գետնին,
Եվ դարձար սիրտը նոճիների...
Քեզ ասացի, որ թե սպանվես` կմեռնեմ,
Բայց ես դեռևս ապրում եմ...
Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 27.05.2012