Não nos perdoo
Είδα μέσα στη βουή την παλιά μου αγάπη τόσες θύελλες εκεί τόσες πυρκαγιές Πως να κλείσει η πληγή πως να βγει το αγκάθι γιατί βρήκαμε γιατί τόσες αφορμές Θα ’μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες Θα ‘μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε δεν μας συγχωρώ από φόβο χάσαμε Στον υπόγειο σταθμό μια οφθαλμαπάτη μες στο πλήθος το βουβό χάθηκε κι αυτή Δεν το καταλάβαμε πόσο αργεί η αγάπη να δούμε δεν προλάβαμε το τέλος μας αρχή Θα ’μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες Θα ‘μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε δεν μας συγχωρώ από φόβο χάσαμε		Vi dentro um zumbido o meu velho amor tantas tempestades ali tantos incêndios Como que fecha a ferida como que salga a espinha porque encontramos porquê tantas causas Estarei sempre aqui para guardar o que voou não te perdoo por todos os fogos que duvidaste Estarei sempre aqui ainda que anos se passaram não nos perdoo de medos perdidos Na estação subterrânea uma ilusão na gente calada esses perdidos Não entendemos quando o amor tarda a ver não tivemos tempo o fim, nosso princípio Estarei sempre aqui para guardar o que voou não te perdoo por todos os fogos que esqueceste Estarei sempre aqui tantos aos que se passaram no nos perdoo de medos perdidos
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 03.06.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info