Una pista di fosforo
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο με δώδεκα διαδρόμους δώδεκα τρόμους με βύσματα κι εντάσεις φορητές με πείσματα κι αεροπειρατές αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση στο λίκνισμα της άμμου στάλα η καρδιά μου κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός και πάνω της ζωής ο αετός Όνειρα όνειρα φλόγες μακρινές μου Του φευγιού μου όνειρα κι άγνωστες φωνές μου Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι απ’τ’άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί		Se il tuo terreno fosse fertile ti costruirei una pista da ballo fatta di fosforo con dodici corridoi dodici terrori con spine e intensità portatili con testardaggini e dirottatori Se il tuo abbraccio fosse un'oasi ti porterei mini-dischi da ascoltare alla oscillazione della sabbia il mio cuore è una goccia, la mia anima assetata è un esercito e sopra di essa sta l'aquila della vita Sogni, sogni fiamme mie lontane Sogni della mia fuga e voci mie ignote Dormi tu ed io sognerò come un Dio sereno promanerò dalla tua neve candida senza lenzuolo tra gli artigli del male questa notte e alla morte spiace infrattarsi.
Chris_firenze © 09.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info