Czarny kocur
Ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός τα μαλλιά του έκανε λίγο κατσαρά κι ένα κόκκινο παπιόν φορούσε στην ουρά Σε κάθε σπίτι πήγαινε όπου έβλεπε καπνό ζητούσε τα κορίτσια δήθεν για σκοπό κι αυτές άλλο δε θέλανε φορούσαν νυφικά κάλιο μ’ ένα γάτο παρά με κοιλαρά Μα όπως είπα στην αρχή ο γάτος πονηρός βόλευε τα κορίτσια και γίνονταν καπνός με τόση καρπερότητα αχ να `χα μια σταλιά γέμισαν τα ιδρύματα με μπάσταρδα γατιά Οι άρχοντες φοβήθηκαν μην πάθουνε ζημιά και την κουτάλα χάσουνε μαζί με τα ζουμιά ρε θες να κάνουν κίνημα του γάτου οι καρποί κι ό,τι γλυκά ροκάνιζαν σαν φούσκα να χαθεί Έτσι αφού σκεφτήκανε βρήκαν το πιο σωστό το γάτο να τσακώσουνε σαν μούτρο αναρχικό βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο αυτοί που αποτελούνε τον εθνικό κορμό Αχ καημένε γάτο μου την έχεις πια βαμμένη του έθνους τα λαγωνικά στην έχουνε στημένη κι όπως το λέω έγινε το πιάσανε το αλάνι τους είδε μαύρους νόμισε με φίλους πως θα κάνει Τώρα κλαίει κι οδύρεται μαζεύεται κουβάρι μήπως τους κρύους δικαστές μπορέσει να τουμπάρει αχ μη καλοί μου άνθρωποι εγώ δεν είμαι γάτος εγώ είμαι ένας άνθρωπος με αισθήματα γεμάτος Κοιτάζω το συμφέρον μου διαβάζω εφημερίδα και στο στρατό υπηρέτησα για τη μαμά πατρίδα μα εκείνοι που να ακούσουνε τον στήσανε στον τοίχο τα μάτια κάπως παίξανε στης τουφεκιάς τον ήχο Αν μία κόρη έχετε κρατήστε την αθώα μπορεί ο γάτος να μη `ρθει μα θα `ρθουν άλλα ζωα κι αν είστε κάποιος άρχοντας και παρεξηγηθείτε στα όργανα μου μια χαρά χωράει να γραφτείτε		Żył sobie raz kocur chytry i jak węgiel czarny. Gdy zmierzch zapadał za młodego pana przebrany, Włosy miał w nieładzie, lekko podkręcone, A muchę czerwoną przypiętą na ogonie, Do każdego domu zaszedł, gdzie tylko dojrzał dym. Pytał o panny – rzekomo cel w tym był. Każda z panien marzyła by w białą suknię się stroić, Lepiej być kota żoną, niż z brzuchem dużym chodzić. Jak mówiłem na wstępie, kocur chytry był, Wykorzystał dziewczątko, rozpływał się w dym. Z taką płodnością, ach niechby niebiosa choć kroplę mi dały, Kociętami z nieprawego łoża wciąż szkoły się zapełniały. Głowy rodzin wystraszone perspektywą są strat Co tu zrobić by nie wylać dziecka z kąpielą wraz Głupcze chcesz by nam tu anty-koci wielki powstał front Przez kota wybryki bez wisienek został każdy tort. Pomyśleli, pogadali, wnet znaleźli rozwiązanie Kot bandyta anarchista schwytany zostanie Szpiegów cała gromada na spokojny spacerek już wyszła Tych, co anty-kocią narodową ideą zabłysła. Ach żałosny kocie mój, masz już przechlapane Bo psy gończe trop twój już mają wywąchany. Jak mówiłem stało się, łobuza złapali Myślał, że to kumple są na czarno ubrani. Teraz płacząc i łkając w zeznaniach się pląta Może zimnych sędziów przekabacić zdoła Ach nie, dobrzy moi ludzie, ja nie jestem kotem, Ja jestem człowiekiem z mnóstwem uczuć w sobie. Mam i swoje hobby, czytuję gazety, Dla ojczyzny – matki w wojsku byłem kiedyś. Lecz ci co mieli słuchać pod ścianą go ustawili, Oczami tylko zamrugał, gdy oni wystrzelili. Jeśli córkę macie wy, o jej niewinność dbajcie Może kot się nie zjawi, lecz inny zwierzak się znajdzie. Jeśli ojcem jesteś ty i nie rozumiesz tego, Spadaj, mój czas mój zbyt cenny jest, bym tracił go na głupiego.
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 11.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info