Der Postbote ist gestorben
Ο ταχυδρόμος πέθανε...
...ήταν παιδί στα δεκαεφτά
που τώρα έχει πετάξει
Ποιος θα σου φέρει αγάπη μου
το γράμμα που `χα τάξει;
Και σαν πουλί που πέταξε
η πικραμένη του ζωή,
πέταξε πάει και του `φυγε
η δροσερή πνοή
Ποιος θα σου δώσει αγάπη μου
το τελευταίο φιλί μου;
Ο ταχυδρόμος πέθανε στα δεκαεφτά του χρόνια
κι ήταν αυτός η αγάπη μου,
η κουρασμένη του σκιά τώρα πετά στα κλώνια,
φέρνει δροσιά στ’ αηδόνια
Ποιος θα σου δείξει αγάπη μου
πού `ναι του ονείρου ο δρόμος
αφού πεθάναμε μαζί εγώ κι ο ταχυδρόμος;
... er war ein Kind im 17. (Jahr),
das nun dahingeschieden ist,
wer wird dir, meine Liebe,
den Brief bringen, den ich versprochen habe?
und wie ein Vogel, dessen
bitteres Leben verflogen ist,
verflog, ging dahin und verließ ihn
der frische Atem
Wer wird dir, meine Liebe,
meinen letzten Kuss geben?
Der Postbote starb in seinem 17. Jahr
und dieser war meine Liebe,
sein erschöpfter Schatten fliegt nun in den Zweigen,
bringt Frische zu den Nachtigallen
Wer wird dir zeigen, meine Liebe,
wo der Weg des Traumes ist,
nachdem wir zusammen gestorben sind, der Postbote und ich?
lipsia © 11.10.2012