Eleni
Το χλωμό το προσωπάκι σου
στις φωτογραφίες μας κοιτώ,
πόσο κουράστηκες, να φύγεις βιάστηκες.
Τα θλιμμένα τα ματάκια σου
σαν δυο σύννεφα στον ουρανό,
πού να πηγαίνουνε, πού ταξιδεύουνε;
Ελένη, εκεί που πας κοίτα να είσαι ευτυχισμένη,
σ’ αυτή τη γη η μοίρα σου ήταν γραμμένη
σ’ άσπρο χαρτί με ένα κίτρινο στυλό
σα δάκρυ από λεμόνι.
Θυμάμαι πόσα απογεύματα
καθόσουνα δίχως να βγάλεις τσιμουδιά,
μόνο με κοίταζες και χαμογέλαγες.
Σου στέλνω αυτό το τραγουδάκι μου
για να σου κρατάει συντροφιά
και να μην ξεχνάς να μου χαμογελάς.
Na twą bladą twarzyczkę
na fotografiach naszych spoglądam,
jak zmęczyłaś się, pospieszyłaś się z odejściem.
Smutne oczęta twoje
jak dwie chmury na niebie,
które przejdą, które wędrują?
Eleni, tam dokąd idziesz, uważaj byś była szczęśliwa,
na tej ziemi los twój był spisany
na białej karcie żółtym piórem
jak łza z cytryny.
Pamiętam ile popołudni
siadywałaś w ciszy
spoglądając tylko na mnie i uśmiechając się.
Przesyłam ci tę piosneczkę moją
by dotrzymywała ci towarzystwa
i byś nie zapominała uśmiechać się do mnie.
Μαράκι_Δ, Dagmara Maria Dołęga © 11.10.2012