Из страног места
Aπό ξένο τόπο κι απ’ αλαργινό
ήρθ’ ένα κορίτσι, φως μου, δώδεκα χρονώ
Ούτε στην πόρτα βγαίνει ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου, δυο λόγια να της πω
Έχει μαύρα μάτια και σγουρά μαλλιά
και στο μάγουλό του, φως μου, έχει μιαν ελιά
Δε μου τη δανείζεις δε μου την πουλάς
την ελίτσα που `χεις, φως μου, και με τυραννάς
Δε σου τη δανείζω, δε σου την πουλώ
μόν’ να τη χαρίσω θέλω σε κείνον π’ αγαπώ
Из страног и удаљеног места
дошла је девојчица, светло моје, од дванаест година.
Не излази на врата, нити на улицу,
ни на прозор, светло моје, да јој кажем реч-две.
Има црне очи и коврџаву косу,
а на образу, светло моје, има један младеж.
Нећеш да ми позајмиш, ни да ми продаш
младеж који имаш, светло моје, па ме мучиш.
Нећу да ти позајмим, ни да ти га продам,
већ желим да га поклоним оном кога волим.
τυχερούλα © 12.10.2012