Doisprezece
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας.
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
μες στου μυαλού μου το αβάσταχτο κενό
μοιάζεις με όνειρο που φεύγει μακρινό...
Και δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
τον αριθμό της μοναξιάς μου δε χτυπάς
και μεγαλώνει η απόσταση για μας
Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα
δεν το αντέχω το μαρτύριο αυτό
και πως τελειώσαν όλα θέλω να σου πω...
Μα δε χτυπάει το τηλέφωνο, με πνίγει το παράπονο
που δεν κατάλαβες ποτέ σου τι περνώ
κι αν έχει γίνει η αγωνία μου βουνό
Δώδεκα, η ελπίδα μου κρεμάστηκε
σ’ ένα τηλέφωνο που έμεινε νεκρό
και την καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώ
Δώδεκα
Doisprezece și nici măcar un telefon,
La numărul singurătății mele nu suni
Și se mărește distanța dintre noi.
Doisprezece și nici măcar un telefon,
În golul insuportabil al minții mele
Semeni cu un vis îndepărtat care pleacă...
Și nu sună telefonul, mă sufocă nemulțumirea
Că nu ai înțeles niciodată prin ce trec
Și dacă agonia mea a devenit un munte.
Doisprezece, speranța mea s-a agățat
De un telefon care a rămas mort
Și inima mea care strigă „Te iubesc”
Doisprezece
Doisprezece și nici măcar un telefon,
La numărul singurătății mele nu suni
Și se mărește distanța dintre noi.
Doisprezece și nici măcar un telefon,
Nu suport acest chin
Și vreau să-ți spun că toate s-au terminat...
Dar nu sună telefonul, mă sufocă nemulțumirea
Că nu ai înțeles niciodată prin ce trec
Și dacă agonia mea a devenit un munte.
Doisprezece, speranța mea s-a agățat
De un telefon care a rămas mort
Și inima mea care strigă „Te iubesc”
Doisprezece
angelxirina © 13.10.2012