Žena
Ρούχα από χώμα και νερό προτού φορέσεις
ήμουν μαζί σου σ’ έναν άλλο ουρανό
κι αν ξέχασες τον δρόμο είμαι εδώ
να σου θυμίσω τα παλιά να μην πονέσεις
Γυναίκα είσαι ζωή
απ’ τη φωτιά των άστρων
απ’ του Ήλιου το φιλί
πνοή του ανέμου, ανάσα μου
τραγούδι σε γιορτή
Κατέβηκα μαζί σου μέχρι εδώ
όνειρο φαίνεται παλιό και ξεχασμένο
έκρυψες φως μέσα σε σώμα μυστικό
κράτησα μνήμες που με φέρανε κοντά σου
Odeća od zemlje i vode, pre nego je obučeš
bio sa s tobom na drugom nebu
i ako ikada zaboraviš put, ovde sam
da te podsetim na stara vremen, da ne patiš
Ti si žena, i život
satkana od vatre zvezda
od poljupca Heliosa
dah vetra, moj dah
pesma kad se slavi
Sišao sam s tobom do ovde
liči na san, stari, zaboravljeni
sakrila si svetlost u telu kao tajnu
a ja sam sačuvao sećanja što su me tebi dovela
neraidaBGD, Ivana © 13.10.2012