El botín de la noche
Τα λάφυρα της νύχτας
έχεις κρύψει στο βλέμμα σου
σαν τον κλέφτη που ξέρει
πως το άλλο σκαλί
θα ‘ναι η φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
Ο καθρέφτης σαν στόμα,
σαν σπηλιά και σαν θάλασσα,
με τα πρόσωπα παίζει,
με τα είδωλα ζει,
άλλη μια φυλακή.
Ομορφιά θνητή γίνε αθάνατη.
Γίνε αθάνατη, ομορφιά θνητή.
Τρελό πουλί κι εφήμερο,
αυτάρεσκο πουλί.
El botín de la noche
has escondido en la mirada
como el ladrón que sabe
que el siguiente escalón
será la cárcel.
Belleza perecedera, vuélvete inmortal;
vuélvete imperecedera, belleza mortal,
loco pájaro y efímero,
pájaro vanidoso.
El espejo cual boca
cual caverna y cual mar
juega con los rostros
vive de los ídolos:
otra cárcel, otra cárcel.
Belleza perecedera, vuélvete inmortal;
vuélvete imperecedera, belleza mortal.
Loco pájaro y efímero,
pájaro vanidoso.
Avellinou © 13.10.2012