Пада киша
Πέφτει μια βροχή και μια θλίψη όλη νύχτα
μες στα χαμηλά τα εργατικά τα σπίτια
κι ένα κερί σαν καρδιά που τρεμοσβήνει
δείχνει κι αυτό πως για σένα ξαγρυπνώ.
Γράμματα πικρά, μου γυρίζουν όλα πίσω,
μα κι αν σ’ έβρισκαν, τίποτα δε θα κερδίσω.
Έμαθα πια, πώς να ζει κανείς μονάχος
και να ξυπνά μ’ ένα όνειρο βραχνά.
Είναι μια βροχή και που συνεχίζει χρόνια,
μα δεν νιώθεις πια τον δικό μου τον αγώνα.
Ξένος περνάς και σαν ξένος τι σε νοιάζει
που μια ζωή έχει πια κομματιαστεί.
Целу ноћ киша пада, и увукла се туга
у мале радничке куће
а свећа, као срце, трепери
и она показује да ми због тебе нема сна
Горка писма враћају ми сећања
али и кад би те нашли, ништа тиме не бих добила
научила сам најзад како је кад човек живи сам
и кад се буди с ноћним морама
То је киша која траје годинама
али моју борбу више не осећаш
као странац пролазиш, шта те се тиче
што се један живот разбио на комаде
neraidaBGD, Ivana © 13.10.2012