It's Dawning
Το σύννεφο έφερε βροχή
κι έχουμε μείνει μοναχοί
έγινε η βροχή χαλάζι
δεν πειράζει, δεν πειράζει.
Τι έχει ο φτωχός να φοβηθεί
σπίτι, ουρανός όπου σταθεί
το δισάκι του στον ώμο
για το δρόμο, για το δρόμο.
Άιντε ν’ απλώσουμε πανιά
στ’ όνειρο και στη λησμονιά
δάκρυα η ζωή στεγνώνει
ξημερώνει, ξημερώνει.
The cloud brought rain
and we have remained alone.
The rain became hale.
Never mind, never mind.
What does the poor man have to fear?
(His) home, the sky, everywhere he stands.
His saddlebag on his shoulder
off to the road, off to the road.
Let's stretch our sails
to the dream and to reminiscence. *
Life dries up tears.
It's dawning. It's dawning.
Fulminus © 14.10.2012