Когда безмолвствует море

Όταν σωπαίνει η θάλασσα
και ο ουρανός κοιμάται
πιάνω ρωτά τ’αστέρια του
να δω ποιος με θυμάται

Όμως κανένα δε μιλά
σαν να μη με γνωρίζει
μένουν όλα σιωπηλά
και ούτε ένα δε δακρύζει

Όταν τ’ αστέρια σβήνουνε
και ο ουρανός ξυπνάει
πιάνω ρωτώ τα σύννεφα
να δω ποιος με ξεχνάει

Όμως κανένα δε μιλά
σαν να μη με γνωρίζει
μένουν όλα σιωπηλά
και ούτε ένα δε δακρύζει

Όταν σωπαίνει η θάλασσα
και ο ουρανός κοιμάται
μένει η ψυχή μου ξάγρυπνη
και όπου ποθεί θυμάται


Когда безмолвствует море
и небо спит,
беру спрашиваю звёзды его,
чтобы увидеть, кто меня помнит.

Однако никто не говорит,
как будто не знает меня,
остаётся всё безмолвным
и ни один не плачет.

Когда звёзды гаснут
и небо просыпается,
беру спрашиваю облака,
чтобы увидеть, кто меня забывает.

Однако никто не говорит,
как будто не знает меня,
остаётся всё безмолвным
и ни один не плачет.

Когда безмолвствует море
и небо спит,
остаётся моя душа бодрствующей
и тот, кто желает, тот помнит.

Panselinos © 14.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info