Судбина (Кисмет)
Στου φεγγαριού τη μοναξιά
ρώτησα την ψυχή μου
μήπως και μάθω μυστικά
που γύρευα καιρό.
Ρώτησα για τους γύρω μου
να μάθω πώς με βλέπουν
κι αν οι ψυχές μας κάποτε
ταξίδευαν εδώ.
Είν`η ψυχή της μοίρας κατάδικος
μες στο κορμί ζεστό φυλαχτό
κι αν μια στιγμή αγγίξει το μάταιο
απ`τη σιωπή του χρόνου θα βγω.
Ρώτησα για τις όμορφες
που γνώρισα κοπέλες
αν κάπου αλλού θα βρίσκονταν
για να τις ξαναδώ.
Ρώτησα και για σένανε
να μάθω εκεί που μένεις
αν λίγο μες στον ύπνο σου
θα μ`άφηνες να μπω.
У месечевој самоћи
упитао сам своју душу
да сазнам тајне
за којима сам дуго трагао.
Питао сам за људе око себе
да сазнам шта мисле о мени
и да ли су наше душе некада
биле овде.
Душа је затвореник судбине
у телу, као топла амајлија
и, ако у једном трену достигне узалудност,
из тишине времена ћу изаћи.
Питао сам за лепе девојке
које сам упознао
да их, ако би биле негде другде,
опет препознам.
Питао сам и за тебе, да сазнам
да ли би ми мало у свом сну
тамо где станујеш
допустила да уђем.
τυχερούλα © 15.10.2012