Tänä iltana nukkeseni
Απόψε κούκλα μου κοντά σου
πίνω ποτήρια στην υγειά σου,
καθισμένοι στο τραπέζι, χέρι χέρι κι αγκαλιά,
στου κρασιού την παραζάλη ξαναζούμε τα παλιά.
Άλλο ένα ποτηράκι
για να σβήσω το φαρμάκι, ωωχ,
κέρασέ μου το εσύ,
από έρωτα θα σβήνω
σαν γουλιά γουλιά θα πίνω, ωωχ,
απ’ τα χέρια σου κρασί.
Τόσα χρονάκια χωρισμένοι
και στον πόνο μοιρασμένοι,
κι όμως τώρα στην ταβέρνα ξαναπίνουμε μαζί,
όποιος στ’ αλήθεια αγαπάει, να ξεχάσει δεν μπορεί.
Άλλο ένα ποτηράκι
για να σβήσω το φαρμάκι, ωωχ,
κέρασέ μου το εσύ,
από έρωτα θα σβήνω
σαν γουλιά γουλιά θα πίνω, ωωχ,
απ’ τα χέρια σου κρασί.
Tänä iltana nukkeseni kanssasi
juon laseittain terveydeksesi,
istuen pöydässä, käsi kädessä ja syleillen,
viinin huumauksessa elämme vanhat uudestaan.
Toinen vielä lasillinen
sammuttaakseni myrkyn, oooh,
tarjoa se mulle,
rakkaudesta kuihdun
kun suullisittain juon, ooh,
käsistäsi viiniä.
Niin monet vuodet erossa
ja tuska kohtalona,
ja nyt kuitenkin tavernassa juomme taas yhdessä,
joka todella rakastaa, unohtaa ei voi.
Toinen vielä lasillinen
sammuttaakseni myrkyn, oooh,
tarjoa se mulle,
rakkaudesta kuihdun
kun suullisittain juon, ooh,
käsistäsi viiniä.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 15.10.2012