Kemal
Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ
ενός νεαρού πρίγκιπα, της ανατολής
απόγονου του Σεβάχ του θαλασσινού,
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Στης Ανατολής τα μέρη μια φορά και ένα καιρό
ήταν άδειο το κεμέρι, μουχλιασμένο το νερό
στη Μοσσούλη, τη Βασσόρα, στην παλιά τη χουρμαδιά
πικραμένα κλαίνε τώρα της ερήμου τα παιδιά.
Κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική
αγροικάει το μοιρολόι και τραβάει κατά εκεί.
τον κοιτάν οι Βεδουίνοι με ματιά λυπητερή
κι όρκο στον Αλλάχ τους δίνει, πως θ’ αλλάξουν οι καιροί.
Σαν ακούσαν οι αρχόντοι του παιδιού την αφοβιά
ξεκινάν με λύκου δόντι και με λιονταριού προβιά
απ’ τον Τίγρη στον Ευφράτη, απ’ τη γη στον ουρανό
κυνηγάν τον αποστάτη να τον πιάσουν ζωντανό.
Πέφτουν πάνω του τα στίφη, σαν ακράτητα σκυλιά
και τον πάνε στο χαλίφη να του βάλει την θηλιά
μαύρο μέλι μαύρο γάλα ήπιε εκείνο το πρωί
πριν αφήσει στην κρεμάλα τη στερνή του την πνοή.
Με δύο γέρικες καμήλες μ’ ένα κόκκινο φαρί
στου παράδεισου τις πύλες ο προφήτης καρτερεί.
πάνε τώρα χέρι χέρι κι είναι γύρω συννεφιά
μα της Δαμασκού τ’ αστέρι τους κρατούσε συντροφιά.
Σ’ ένα μήνα σ’ ένα χρόνο βλέπουν μπρος τους τον Αλλάχ
που από τον ψηλό του θρόνο λέει στον άμυαλο Σεβάχ:
«νικημένο μου ξεφτέρι δεν αλλάζουν οι καιροί,
με φωτιά και με μαχαίρι πάντα ο κόσμος προχωρεί»
Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ
Καληνύχτα...
Acolterete ora la storia di Kemal,
un giovane principe dell'Oriente
discendente di Simbad il Marinaio
il quale credeva di poter cambiare il mondo
ma piccole sono le volontà di Allah
e scure le anime degli uomini.
Nelle terre d'Oriente tanto tempo fa
era vuota la borsa e imputridita l'acqua
a Mosul, a Bassora, vicino alla vecchia palma
piangono lacrime amare ora i figli del deserto.
E un giovane, di sangue e famiglia regale
sente il pianto e si avvicina.
Lo guardano i Beduini con sguardo triste
e giura su Allah che i tempi cambieranno.
Appena i potenti vengono a sapere dell'ardtezza del giovane
partono come lupi affamati e come leoni impetuosi
dal Tigri all'Eufrate e dalla terra al cielo
danno la caccia al traditore per catturarlo vivo.
Gli piombano addosso le orde, come cani arrabbiati
e lo portano dal califfo per mettergli il cappio
miele nero, latte nero bevve quella mattina
prima di esalare sulla forca il suo ultimo respiro
Con due vecchi e cammelli, con un cavallo rosso
alle porte del paradiso il profeta lo attende
e se ne vanno ora fianco a fianco e tutt'intorno nuvole
ma le stelle di Damasco gli fan compagnia
Dopo un mese, dopo un anno, vedono davanti a loro Allah
che dall'alto del suo trono dice allo sventato Simbad:
«caro sparviero sconfitto, non cambiano i tempi
tra ferro e fuoco procede sempre il mondo»
Buonanotte Kemal, questo mondo non cambierà mai
Buonanotte...
giuseppina dilillo © 10.04.2006