Kad te nema | ||
Πάλι σε σκέφτομαι πάλι γυρνάς στο μυαλό μου όπου και αν στρέψω τη ματιά μου η μορφή σου είναι μπρος μου μα δεν είσαι εδώ μοιάζω σαν τον τρελό μόνος μεσ’ το δωμάτιο τους τοίχους να κοιτώ σε αυτό το δωμάτιο που σε κρατούσα αγκαλιά σε φιλούσα κουκλί μου και είχες τα μάτια ανοιχτά κι ήταν σαν να με κοίταζες μέσα στην καρδιά και βγαίναν έξω από αυτήν όλα μου τα μυστικά μα τώρα, το μόνο που έμεινε είναι η σιωπή και εσύ να έχεις χαθεί, τέλειωσε η υπομονή και η μοναξιά μου να μου θυμίζει κάθε λίγο πως ποτέ μου δε θα σε έχω πως θα πρέπει πια να φύγω μα είναι άδικο, δε μου έδωσες μια ευκαιρία πριν ακόμα σε νιώσω έσβησες σαν οπτασία τα πράγματα σου, στο συρτάρι μου κρατώ να’ ξερες πόσο μου λείπεις τις στιγμές που τα κοιτώ μα δεν αντέχω άλλο, την πόρτα ανοίγω να βγω και βρίσκομαι πάλι στον δρόμο μόνος να προχωρώ όταν δεν είσαι εδώ, δεν έχω λόγο να ζω ίσως ακούγεται βαρύ μα μην ξεχνάς σ’ αγαπώ Όταν δεν είσαι εδώ τα μάτια μου βουρκώνουν όταν δεν είσαι εδώ στους δρόμους τριγυρνώ όταν δεν είσαι εδώ τα όνειρα μου σβήνουν και φωνάζω τα σκοτάδια σ’ αγαπώ Μέσα στην νύχτα βαδίζω, δεν έχει ούτε φεγγάρι Λες και το έσβησε ο Θεός για να μου κάνει την χάρη για να μην βλέπουνε τη φάτσα μου οι περαστικοί έναν βλάκα δύο μέτρα να δακρύζει σαν παιδί η συντροφιά η μουσική, πίσω μου ένα σκυλί είναι η μόνη μου παρέα φαίνεται αρκετή και ξάφνου έφτασα από το σπίτι σου κάτω σταματάω για λίγο μέσα στις σκέψεις μου ψάχνω και θυμάμαι εδώ το πρώτο μας φιλί εδώ που σου είπα πως θέλω νά `μαστε και οι δυο μαζί εδώ που κράταγα το χέρι σου, κι ήταν ωραία που είχα έναν άγγελο την νύχτα για παρέα εδώ που σου λεγα πως η ζωή είναι βουνό και ότι στο κάθε σου βήμα, φύλακας θα `μαι εγώ όμως είδα πως τίποτα δεν είναι αρκετό δεν φτάνει μόνο η αγάπη μέσ’ τον κόσμο αυτό πήγε αργά, γυρνάω πίσω στο σπίτι πίσω στο ίδιο δωμάτιο που όμως κάτι του λείπει είσαι εσύ, μακάρι να ερχόσουν πίσω και το τραγούδι μου αυτό απ’ το μυαλό μου να σβήσω Όταν δεν είσαι εδώ τα μάτια μου βουρκώνουν όταν δεν είσαι εδώ στους δρόμους τριγυρνώ όταν δεν είσαι εδώ τα όνειρα μου σβήνουν και φωνάζω τα σκοτάδια σ’ αγαπώ | Opet o tebi razmišljam opet mi se vrtiš po mislima gde god da pogledam tvoj lik pred sobom ugledam ali tebe nema.. kao da sam poludeo sam u sobi zidove posmatram u ovoj sobi gde sam te grlio gde sam te ljubio, luče moje, a ti si me gledala kao da u srce moje gledaš i iz njega si sve tajne izvlačila ali sada, jedino što je ostalo je tišina i ti si nestala, strpljenja više nemam a samoća me svako malo podseća da te nikad neću imati, i da treba da odem ali nije fer, nisi mi pružila šansu pre nego te osetim, nestala si kao iluzija tvoje stvari još u fioci čuvam kad bi znala koliko mi fališ dok ih gledam i ne mogu više da podnesem, otvaram vrata da izađem i opet ulicom hodam sam kad nisi tu, nemam razloga da živim možda preterano zvuči, ali ne zaboravi da te volim Kad te nema oči su mi pune suza kad te nema ulicama lutam kad te nema snovi mi se ruše i u mraku vičem "volim te" U noći lutam, nema ni meseca kao da ga je sam Bog ugasio, meni za ljubav da me prolaznici ne gledaju ovakvog budalu od dva metra koja plače kao dete muzika me prati, jedan pas ide za mnom on mi je jedino društvo, i dovoljno odjednom sam se našao ispred tvoje kuće zastajem na kratko, po mislima preturam i prisećam se na tom mestu našeg prvog poljupca tu sam ti rekao da želim da budemo zajedno tu, gde sam ti držao ruku, i bilo je predivno tu gde sam bi je anđeo u noći pravio društvo tu, gde sam ti govorio da je život kao planina ali da ću ti na svakom koraku ja biti anđeo čuvar ali video sam da ništa nije dovoljno na ovom svetu ljubav sama po sebi nije dovoljna kasno je i vraćam se kući u istu sobu, kojoj sad nešto fali a to si ti, kad bi se samo vratila da ovu pesmu izbrišem iz sećanja Kad te nema oči su mi pune suza kad te nema ulicama lutam kad te nema snovi mi se ruše i u mraku vičem "volim te" | |
neraidaBGD, Ivana © 21.10.2012 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info