Tesaloniki
Ξέρω μια πόλη μαγεμένη που όταν πέφτει βροχή
μπρος στα μάτια μου κλαίει και γιορτάζει
βγαίνω στο δρόμο να γυρίσω και να πάω σ’ αυτή
κι η καρδιά μου όλο καίει φλόγες βγάζει
όλα τα φώτα της για μένα μόνο να ’ναι ανοιχτά
να χαθώ σε στενά ξεχασμένα
να ξενυχτήσω σε ένα μπαρ μαζί με τ’ άλλα παιδιά
όλα τόσο γνωστά κι όλα ξένα
Θέλω να τρέξω να πάω κατά κει θέλω να τρέξω
Θέλω να με πας εκεί που όλα είναι ωραία
και να `χω πάντοτε παρέα
σου λέω θέλω να με πας
Θεσσαλονίκη με φεγγάρι
όλους τους πόνους μου να’πάρει
να ξημερώσεις στο Βαρδάρη
εκεί για πάντα να με πας
Εκεί ο χρόνος σταματάει όταν ο ήλιος φανεί
κι ο καφές έτσι γρήγορα τελειώνει
και τα κορίτσια είναι ωραία όταν βγαίνουν μαζί
μα καμιά τους δε θέλει να `ναι μόνη
Θέλω να τρέξω να πάω κατά κει θέλω να τρέξω
Znam jedan čaroban grad, koji, kad kiša pada
preda mnom plače i slavi u isto vreme
izlazim na ulicu, da se njemu vratim
a srce hoće da mi iskoči
kao da su sva njegova svetla za mene upaljena
da bih mogao da se izgubim u zaboravljenim uličicama
noć da provedem u baru s društvom
sve je tako poznato, a tako strano..
Želim da potrčim, ka njemu da pojurim..
Želim da me odvedeš tamo gde je sve divno
i da uvek imam društvo
kažem ti, odvedi me tamo
Tesaloniki s mesečinom
sve moje boli da odagna
i kad blizu Vardara osvanem
tamo me odvedi da zauvek ostanem..
Tamo se vreme zaustavi kad se sunce pojavi
i ispijanje kafe se tako brzo završi
i devojke su lepe kad zajedno izađu u grad
ali nijedna ne bi htela da je sama
Želim da potrčim, ka njemu da pojurim..
neraidaBGD, Ivana © 27.10.2012