Не тражи ме ујутро
Το βήμα μου το άλλαξα
τους δρόμους σου περπάτησα
με τα φτερά σου πέταξα
τα χρώματα σου φόρεσα
δε μ’ άκουσες
δε μ’ ένιωσες ποτέ
Τα λόγια μου τα έκρυψα
με τα δικά σου μίλησα
τις σκέψεις μου τις έπνιξα
και τις πληγές σου φίλησα
δε μ’ άκουσες, δε μ’ ένιωσες ποτέ
Να μη με ψάξεις το πρωί
σε παραμύθια τελειωμένα
μέχρι να φέξει η αυγή
θα είσαι παρελθόν για μένα
Τον πόνο μου τον κράτησα
χαμόγελο τον έκανα
τους όρκους μου τους πάτησα
για σένανε θα πέθαινα
δε μ’ άκουσες
δε μ’ ένιωσες ποτέ
Τώρα θα χτίσω απ’ της αρχή
τα όνειρα τα ξεχασμένα
να μη με ψάξεις το πρωί
θα είσαι παρελθόν για μένα
Кораке сам променио,
твоје путеве сам прешао
твојим крилима сам полетео,
твоје боје сам носио,
ниси ме чула,
никада ме ниси осетила.
Своје речи сам скривао,
а твојим сам говорио,
своје мисли сам сузбио
и твоје ране сам целивао,
ниси ме чула, никада ме ниси осетила
Не тражи ме ујутро
у завршеним бајкама,
пре него што сване
постаћеш прошлост за мене.
Свој бол сам сузбио,
у осмех га претворио,
своје заклетве сам погазио,
за тебе бих умро,
ниси ме чула,
никад ме ниси осетила
Изнова ћу сада саградити
изгубљене снове,
не тражи ме ујутро,
бићеш прошлост за мене.
τυχερούλα © 03.11.2012