Никада
Ποτέ σου δε μ’αγάπησες ποτέ, μεγάλε έρωτά μου και καημέ... ποτέ σου δε μ’αγάπησες ποτέ, αβάσταχτε της νύχτας στεναγμέ... αβάσταχτε της νύχτας στεναγμέ... Ποτέ να μη σε γνώριζα ποτέ, ποτέ να μη σε είχα αναταμώσει... μεγάλε έρωτά μου και καημέ τις νύχτες μου τις έχεις φαρμακώσει... τις νύχτες μου τις έχεις φαρμακώσει... Γιατί να μην μπορώ να σ’αρνηθώ αφού μου βγαίνεις πάντα σε κακό... γιατί να μην μπορώ να ξεχαστώ, να μη σε θέλω, να μη σ’ αγαπώ... γιατί να μην μπορώ να σ’ αρνηθώ... Ποτέ να μη σε γνώριζα ποτέ, ποτέ να μη σε είχα ανταμώσει... μεγάλε έρωτά μου και καημέ τις νύχτες μου τις έχεις φαρμακώσει... τις νύχτες μου τις έχεις φαρμακώσει...		Никада ме ниси заволела, моја велика љубави и муко... Никада ме ниси заволела, неподношљиви уздаху у ноћи... неподношљиви уздаху у ноћи... Камо среће да те никад нисам упознао, камо среће да те никад нисам срео... моја велика љубави и муко, што ми отрова ноћи... што ми отрова ноћи... Зашто не могу да те одбијем, кад си ми увек доносила зло...? Зашто не могу да те заборавим, да те не желим, да те не волим...? Зашто не могу да те одбијем...? Камо среће да те никад нисам упознао, камо среће да те никад нисам срео... моја велика љубави и муко, што ми отрова ноћи... што ми отрова ноћи...
τυχερούλα © 05.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info