Кажи
Όταν τη ζωή σου τη νιώσεις
μπροστά στα μάτια σου
κενή και άδεια να περνά να χάνεται
να χάνεται
Όταν οι εφιάλτες σου γίνουν ουρλιαχτά
κάθε φορά κάθε βραδιά που φεύγεις μακριά και χάνεσαι
και χάνεσαι
Πες το, πες το σε μένα
ό, τι σε πνίγει, σε ματώνει σε πονά και ‘γω κοντά σου θα `μαι
μ’ ένα σου βλέμμα
γιατί αν χαθείς εσύ μαζί σου χάθηκα κι εγώ
Όταν τη ζωή σου τη νιώσεις μπροστά στα νιάτα σου
βαγόνι άδειο να σφυρά να χάνεται
να χάνεται
Όταν τα καθίσματα γίνουνε καρφιά κάθε φορά,
κάθε βραδιά που νιώθεις και φτιάχνεσαι
και χάνεσαι
Πες το, πες το σε μένα
ότι σε πνίγει, σε ματώνει σε πονά και ‘γω κοντά σου θα `μαι
μ’ ένα σου βλέμμα
γιατί αν χαθείς εσύ μαζί σου χάθηκα κι εγώ
Кад осетиш да ти је живот
пред очима празан
и да узалуд пролази, да се губи,
да се губи
Када ти кошмари постану урлици
сваки пут, сваке вечери кад одлазиш далеко и губиш се
губиш се
Кажи, кажи мени
шта те гуши, шта те мучи, шта те боли и ја ћу бити уз тебе,
једним својим погледом кажи,
јер ако се ти изгубиш и ја ћу са тобом
Кад осетиш да ти је живот у твојој младости
празан вагон, и звижди и губи се,
губи се
Када осетиш да ти седишта свако вече
постају неудобна и сређујеш се,
а заправо се губиш
Кажи, кажи мени
шта те гуши, шта те мучи, шта те боли и ја ћу бити уз тебе,
једним својим погледом кажи,
јер ако се ти изгубиш и ја ћу са тобом
τυχερούλα © 09.11.2012