Нисам дошла сама
Και όπως τα ‘πινα εμφανίζεσαι μπροστά μου, στο ίδιο στέκι που βρισκόμασταν παλιά, αφήνω κάτω το ποτό για να σε πάρω αγκαλιά... Βλέπω μαζεύεσαι, τα μάτια σου βουρκώνουν, ρωτάω, καρδούλα μου, «πώς είσαι;», «πώς περνάς;», μα εσύ το βλέμμα κατεβάζεις και δειλά μου απαντάς: Συνοδεύομαι μου λες κι εγώ παιδεύομαι, να ‘ξερες πόσο χαίρομαι που το ‘ζησα μαζί σου και αυτό... Συνοδεύομαι μου λες κι εγώ παιδεύομαι, για μένα μόνο ντρέπομαι που ενόχλησα τον έρωτά σου αυτό. Γυρίζω, κάθομαι στο μπαρ και σας κοιτάζω, καταλαβαίνω πως για μένα του μιλάς, μέσα μου ξέρεις σε θαυμάζω που μπορείς και να γελάς... Και εκεί που νόμιζα πως είχα δει τα πάντα, πίσω απ’ την πλάτη του στα μάτια με κοιτάς, νομίζω κάτι μου ζητάς κι εσύ στα χείλη τον φιλάς... Συνοδεύομαι μου λες κι εγώ παιδεύομαι, να ‘ξερες πόσο χαίρομαι που το ‘ζησα μαζί σου και αυτό... Συνοδεύομαι μου λες κι εγώ παιδεύομαι, για μένα μόνο ντρέπομαι που ενόχλησα τον έρωτά σου αυτό.		И чим сам узео пиће, појавила си се преда мном, на старом месту, где смо се раније сретали. Спуштам пиће да те загрлим... Видим сређујеш се, очи су ти пуне суза, питам, срце моје: „Како си?“, „Шта радиш?“, а ти спушташ поглед и одговараш ми бојажљиво: „Нисам дошла сама“, кажеш ми и ломим се, кад би знала како ми је драго што сам и то с тобом доживео... „Нисам дошла сама“, кажеш ми и ломим се, само ме је срамота што сам ти узнемирио ту љубав. Окрећем се, седим у бару и посматрам вас, схватам да му причаш о мени. Знаш, у себи ти се дивим што успеваш и да се смејеш... И таман кад сам мислио да сам видео све, гледаш ме у очи њему иза леђа, мислим тражиш ми нешто, а ти му љубиш усне... „Нисам дошла сама“, кажеш ми и ломим се, кад би знала како ми је драго што сам и то с тобом доживео... „Нисам дошла сама“, кажеш ми и ломим се, само ме је срамота што сам ти узнемирио ту љубав.
τυχερούλα © 10.12.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info