Везана
Μεγάλωνα στην τσέπη του πατέρα μου δεμένη μ’ αλυσίδα στα κλειδιά του με τ’ όνομα, τ’ αμάξι και τα σπίτια του και μ’ όλα τα μεγάλα όνειρα του Μεγάλωνα στης μάνας μου τα δάκρυα σαν σκάλισμα σε βέρα από πλατίνα που έβγαζε και άφηνε στην άκρια καθώς έπλενε πιάτα στην κουζίνα. Τι με ρωτάς, τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις θες με κρατάς κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο Μεγάλωνα γι’ αυτούς περιμένανε και ύστερα για χάρη κάποιου ψεύτη και μέρα με τη μέρα αντί για μένανε τη μάνα μου αντικρίζω στον καθρέφτη Τι με ρωτάς, τι να σου λέω, εδώ τα βλέπεις θες με κρατάς κι αν δε σου κάνω με επιστρέφεις Δεν έχω μάθει δυστυχώς να μην ανήκω μια στο βοσκό, μια στο μαντρί και μια στο λύκο		Одрастала сам у џепу мог оца Везана за привезак његових кључева Са именом, аутом и кућом његовом И са његовим великим сновима Одрастала сам у сузи моје мајке У урезаном натпису на платинастој бурми Коју је скидала и стављала са стране Док је прала судове у кухињи Шта ме питаш, Шта да ти причам, све видиш овде Ако ме желиш, задржи ме И ако ти не одговарам, врати ме Нисам научила, нажалост, да не припадам Мало пастиру, мало стаду, мало вуку Одрастала сам због оних који су чекали И после због неког лажова И дан за даном уместо себе Моју мајку виђам у огледалу Шта ме питаш, Шта да ти причам, све видиш овде Ако ме желиш, задржи ме И ако ти не одговарам, врати ме Нисам научила, нажалост, да не припадам Мало пастиру, мало стаду, мало вуку
anchee89 © 14.12.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info