Fechado
Βλέφαρα κλειστά σαν μικρά πουλιά
Που `σπάσαν φιλιά και κομμάτια φτερά
Κι έχτισαν φωλιά
Ξύπνησε η καρδιά μες στη σιγουριά
Στη μεγάλη χαρά στη δική μου χαρά
Φίλα με ξανά
Βράδιαζα, πλάγιαζα σε λάθος πλοία
Έρωτας, θάνατος, ισοπαλία
Το χέρι μου `δωσες στην τρικυμία
Και ρίζωσα κλείδωσα μες στη δική σου αγκαλιά
Οριστικά
Μια χρυσή βροχή απ’ την οροφή
Κυλάει στα μαλλιά, στο σώμα κυλά
Πάρε με ξανά
Pálpebras fechadas como passarinhos
Que quebram beijos em pedaços que voam
E construiu um ninho
Acordei e o coração com confiança
Na grande alegria em minha alegria
Beije-me novamente
Recline, escuro no navio errado
A morte, o amor, sorteio
A minha mão para dar na tempestade
Enraizamento malha e trancado em seu próprio colo
definitivamente
Uma chuva de ouro do teto
Fluindo rolos de cabelo, corpo
Leve-me de volta
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 15.12.2012