По какому праву?
Την αλήθεια μάλλον δεν τη θες
ιστορίες φτιάχνει το μυαλό σου
πιάνεις τους γνωστούς μας και τους λες
ότι έφυγες για το καλό σου
Μα με ποιο δικαίωμα με κρίνεις;
Για ποιο πράγμα με κατηγορείς;
Ένα με το ψέμα έχεις γίνει
Και να ξεχωρίσεις δεν μπορείς
Μα με ποιο δικαίωμα με κρίνεις;
Για ποιο πράγμα με κατηγορείς;
Φύγε μακριά κι εκεί να μείνεις
Με το θράσος σου είναι ν’ απορείς
Λέω να δώσω τόπο στην οργή
μα την ψυχραιμία μου τη χάνω
πόσο πια να κάνω υπομονή;
φταις και θες να βγεις κι από πάνω
Μα με ποιο δικαίωμα με κρίνεις;
Για ποιο πράγμα με κατηγορείς;
Ένα με το ψέμα έχεις γίνει
Και να ξεχωρίσεις δεν μπορείς
Μα με ποιο δικαίωμα με κρίνεις;
Για ποιο πράγμα με κατηγορείς;
Φύγε μακριά κι εκεί να μείνεις
Με το θράσος σου είναι ν’ απορείς
Истину, скорее всего, ты не хочешь,
истории создаёт твой разум,
берёшь наших знакомых и говоришь им,
что ушла ради своего блага.
Но по какому праву ты меня судишь?
За какой поступок ты меня упрекаешь?
Одним целым с ложью ты стала
и отделиться не можешь.
Но по какому праву ты меня судишь?
За какой поступок ты меня упрекаешь?
Уйди подальше и там оставайся!
Наглости своей удивляйся!
Я собираюсь обуздать свой гнев,
но своё хладнокровие я теряю.
Сколько ещё мне терпеть?
Ты виновата, а хочешь быть на высоте.
Но по какому праву ты меня судишь?
За какой поступок ты меня упрекаешь?
Одним целым с ложью ты стала
и отделиться не можешь.
Но по какому праву ты меня судишь?
За какой поступок ты меня упрекаешь?
Уйди подальше и там оставайся!
Наглости своей удивляйся!
Panselinos © 15.12.2012