Komšiče
Τη νύχτα που κοιμούνται τα πουλιά βγαίνουν κάτι έρημα παιδιά κι έρχονται στην πόρτα σου κρυφά. T’ αστέρια που κοιτούν από ψηλά ξαγρυπνούν μαζί με τα παιδιά και σου νανουρίζουν την καρδιά. Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ. Την ώρα που γυρνώ απ’ τη δουλειά κάνω όρκο μέσα μου βαθιά να μη ’ρθω στην πόρτα σου ξανά. Μα όταν πέσει πάλι η νυχτιά η παλιά λαχτάρα μου ξυπνά και μου τυραννάει την καρδιά. Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ.		Noću dok ptice spavaju izlaze usamljeni momci i krišom dolaze do tvojih vrata Zvezde što sve to prate sa visine celu noć provedu s njima i uspavljuju ti srce Komšiče, pred tvojim vratima zvezdice moja, probdeo sam i ja pitaj mesec, bracu mog, da ti kaže koliko te volim, komšiče Kad se vraćam s posla duboko u sebi se zakunem da neću prići tvojim vratima Ali kad se ponovo smrkne čežnja se probudi u meni i muči mi srce Komšiče, pred tvojim vratima zvezdice moja, probdeo sam i ja pitaj mesec, bracu mog, da ti kaže koliko te volim, komšiče
neraidaBGD, Ivana © 23.12.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info