Jossain on rakkauteni
Τώρα που είναι άνοιξη
και τα λουλούδια ανθίζουν
οι νύχτες με ζαλίζουνε
τ’ αγόρια όταν σφυρίζουν.
Κι όσους τα βράδια συναντώ
μου λένε καλησπέρα
μα εγώ δεν έχω τι να πω
σφυρίζω στον αγέρα.
Κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω ποια `ναι
κάπου υπάρχει η αγάπη μου
μα δεν ξέρω πού.
Θα την γυρέψω στα χαρτιά,
θα την γυρέψω στ’ άστρα
μα σαν την βρω τ’ ορκίζομαι
πως θα ντυθώ μεσ’ τ’ άσπρα.
Nyt kun on kevät
ja kukat kukkivat
yöt mut huumaavat
pojat kun viheltävät.
Ja joita illoin tapaan
mulle sanovat hyvää iltaa
mutta mulla ei ole sanottavaa
vihellän tuuleen.
Jossain on rakkauteni
mutta en tiedä kuka se on
jossain on rakkauteni
mutten tiedä missä.
Etsin sitä papereista
etsin sitä tähdistä
mutta kun sen löydän vannon
että pukeudun valkoisiin.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.12.2012