Свеће
Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας
σαν μια σειρά κεράκια αναμένα
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν
μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνό ακόμη
κρύα κεριά, λιωμένα και κυρτά
Δε θέλω να τα βλέπω
με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι
εμπρός κοιτάζω τ’ αναμμένα μου κεριά
Δε θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν
Дани што ће доћи, стоје пред нама
попут поређаних свећа, упаљених
златних, топлих и пуних живота.
Прошли дани остају за нама
цела једна жалосна линија изгорелих свећа
ове најближе још увек се диме
хладне свеће, истопљене и савијене.
Не желим да их гледам
растужи ме њихов облик
и растужим се кад се сетим њихове некадашње светлости
гледам напред, моје упаљене свеће.
Не желим да се окренем, да не угледам и не уплаши ме
којом брзином мрачна линија постаје све дужа
којом се брзином угашене свеће гомилају.
neraidaBGD, Ivana © 27.12.2012