Vicinella mia
Τη νύχτα που κοιμούνται τα πουλιά βγαίνουν κάτι έρημα παιδιά κι έρχονται στην πόρτα σου κρυφά. T’ αστέρια που κοιτούν από ψηλά ξαγρυπνούν μαζί με τα παιδιά και σου νανουρίζουν την καρδιά. Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ. Την ώρα που γυρνώ απ’ τη δουλειά κάνω όρκο μέσα μου βαθιά να μη ’ρθω στην πόρτα σου ξανά. Μα όταν πέσει πάλι η νυχτιά η παλιά λαχτάρα μου ξυπνά και μου τυραννάει την καρδιά. Γειτονάκι μου, στη μικρή σου πόρτα αστεράκι μου, ξενύχτησα κι εγώ τ’ αδερφάκι μου, το φεγγάρι ρώτα γειτονάκι μου, αχ πόσο σ’ αγαπώ.		Di notte, quando dormono gli uccelli escono alcuni ragazzi solitari e vengono di soppiatto sulla tua soglia Le stelle che guardano da lassù vegliano insieme ai ragazzi e ti fanno addormentare il cuore Vicinella mia, dinanzi alla tua piccola porta stellina mia, ho vegliato anch'io sorellina mia, chiedi alla Luna vicinella mia, quanto ti amo Quando torno dal lavoro mi giuro in fondo di non avvicinarti più Ma una volta calate le tenebre il mio vecchio languore si risveglia e angustia il mio cuore Vicinella mia, dinanzi alla tua piccola porta stellina mia, ho vegliato anch'io sorellina mia, chiedi alla Luna vicinella mia, quanto ti amo
Chris_firenze © 25.03.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info