Spegni la luna
Φύγε αφού το θέλεις, πώς να σ’ εμποδίσω, με τα λόγια δεν μπορώ. Φύγε αφού το θέλεις, δε θα τρέξω πίσω, δε θα σε παρακαλώ. Φύγε και θα μείνω στ’ άδειο μαξιλάρι να μετράω το κενό. Μόνο όπως θα φεύγεις κάνε μου μια χάρη: σβήσε το φεγγάρι, σβήσ’ το απ’ τον ουρανό μου. Σβήσε το φεγγάρι, σβήσε μου τα μάτια, σβήσε μου τις λέξεις να μη σε φωνάξω πίσω. Σβήσε το φεγγάρι, σπάσ’ το σε κομμάτια να μη δω που φεύγεις, να μη σε ξαναγαπήσω. Σβήσε το φεγγάρι. Φύγε αφού το θέλεις με κορμί σκυμμένο, με το βλέμμα χαμηλά. Φύγε αφού το θέλεις, σε καταλαβαίνω, όποιος φεύγει δε μιλά. Φύγε και για μένα μη σ’ ενδιαφέρει, τίποτα δε σου ζητώ. Μόνο όπως θα φεύγεις άπλωσε το χέρι, σβήσε αυτό τ’ αστέρι, σβήσ’ το απ’ τον ουρανό μου.		Vattene, già che lo vuoi come impedirtelo, con le parole non posso. Vattene, già che lo vuoi non ti correrò dietro non ti pregherò. Vattene e rimarrò sul cuscino vuoto a misurare il vuoto. Soltanto, quando te ne andrai, fammi un favore: spegni la luna, spegnila dal mio cielo Spegni la luna spegni i miei occhi spegni le mie parole che non ti urli dietro Spegni la luna rompila in pezzi che non veda che te ne vai che non ti ami ancora Spegni la luna. Vattene, già che lo vuoi col corpo chinato con lo sguardo basso Vattene, già che lo vuoi, ti capisco, chi se ne va non parla Vattene anche per me, non te ne importi, non ti chiedo niente. Soltanto, quando te ne andrai, stendi la mano, spegni quella stella, spegnila dal mio cielo.
Alessio Miranda © 25.03.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info