Дикая весна
Άγρια άνοιξη μύρισε ξανά
απ’ τα πέλαγα και τα πράσινα βουνά.
άγρια άνοιξη έρχεται ξανά
απ’ των ποταμών τα ορμητικά νερά.
Τρέχεις μπροστά, λύνεις τα μαλλιά σου,
μάτια κλειστά, μετράω τα βήματά σου.
Χρώματα στα σώματα
και στις φλέβες μια φωτιά
Χρώμα και στα πρόσωπα
στα χείλη μου ανεβαίνει
μια λέξη, μόνο μια.
Άγρια άνοιξη μύρισε ξανά
απ’ τα μάτια που κοιτάνε ίσια μακρινά.
άγρια άνοιξη έρχεται ξανά
απ’ το βλέμμα των ανθρώπων μες στη γειτονιά.
Με τρένα, πλοία και με φορτηγά
Σύνορα κλειστά, άγρια μεσάνυχτα.
Χρώματα στα σώματα
και στις φλέβες μου φωτιά
Χρώμα και στα πρόσωπα
στα χείλη μου ανεβαίνει
μια λέξη, μόνο μια.
άγρια άνοιξη μύρισε ξανά.
Дикой весной запахло снова
от морей и зелёных гор.
Дикая весна приходит снова
из стремительных вод рек.
Ты мчишься вперёд, распускаешь свои волосы,
глаза закрыты, я считаю твои шаги.
Цвета в телах
и в венах - огонь.
Цвет и в лицах,
на губах моих поднимается
одно слово, только одно.
Дикой весной запахло снова
от глаз, которые смотрят прямо вдаль.
Дикая весна приходит снова
из взгляда людей во дворе.
На поездах, морских судах и грузовиках.
Границы закрыты, дикая полночь.
Цвета в телах
и в венах моих - огонь.
Цвет и в лицах,
на губах моих поднимается
одно слово, только одно.
Дикой весной запахло снова...
Panselinos © 25.03.2013