White storm
Την πρώτη φορά ήταν σαν να `χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου.
Κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάζει αργά τις σκιές της ερήμου.
Χορεύοντας μου `δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος.
Ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί.
Ότι αν αφεθείς σ’ οδηγάει ο δρόμος.
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη.
Λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά,
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγγνώμη.
Το μόνο που θα `θελα αν κάποτε σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό στη λευκή καταιγίδα.
The first time was like something was burning
deep inside me, something inside my soul.
I was watching the flames and this wind far away
change slowly the shadows of the desert.
Dancing you showed me in five minutes
what nowhere means and how time vanishes.
That if you believe, love is able
that if you let go the road leads you.
From then many years have passed, waters have flowed
but somewhere deep inside the fire is still burning.
I'm sorry I left that night secretly,
in a hurry and without apologising.
The only thing I want if I ever see you again
is to say thank you for the miracle I saw.
And to give the rhythm one last time
to your crazy dance, to the white storm.
paren8esis © 08.05.2013