Душо, патиш ли?
Σαν ξυπνάω τ’ όνομά σου είν’ η πρώτη λέξη μου, ξεκινάει με τη μορφή σου πάντα η κάθε σκέψη μου... Τι να κάνεις; Πού να είσαι; Είναι η μόνη έννοια μου... Πάνε μέρες που `χεις φύγει μα κυλάς στο αίμα μου!.. Ψυχή μου, πονάς ή μήπως γελάς; Για μένα μιλάς ή με ξεπερνάς; Καινούρια αρχή έχεις κάνει ή μόνη τα αστέρια κοιτάς; Ψυχή μου θα `ρθεις ή απλά θα χαθείς; Θα ακούσω κλειδιά ή μια μαχαιριά; Θα είσαι για πάντα στα στήθια πληγή σε μια άδεια καρδιά!.. Είναι η μόνη συντροφιά μου τα δικά σου πράγματα, έχω πάψει να πιστεύω τώρα πια σε θαύματα. Ήσουν πάντα ένας ήλιος μες τη καταιγίδα μου... Έχεις φύγει και μαζί σου πήρες κάθε ελπίδα μου...		Када се будим, твоје име је моја прва реч Почиње твојим ликом увек свака моја мисао Шта ли радиш? Где ли си? То је једина моја брига Прошли су дани од како си отишла, али течеш ми кроз крв Душо моја, патиш ли или се можда смејеш? Причаш ли о мени или ме заборављаш? Да ли си почела испочетка Или сама гледаш звезде? Душо моја, доћи ћеш или ћеш просто нестати? Да ли ћу чути кључеве или ћеш рана Бити доживотно на грудима, рана У празном срцу Једино друштво су ми твоје ствари Престао сам сада више да верујем у чуда Била си увек сунце у мојој олуји Отишла си и са собом си однела сваку моју наду
anchee89 © 08.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info