Café Bleibtreu

Μ’ αρέσανε τα μπαρ στο Βερολίνο
μετά τις τρεις
όταν μεθούσαν οι ξανθές σιγά σιγά
Μοναχικές πριγκίπισσες,
του τίποτα ερωμένες
στων νικημένων το νησί
γλεντώντας σιωπηλά
στων νικημένων τη γιορτή
γλεντώντας κάθε βράδυ σιωπηλά

Erika, Maria, Monika, Sabine
θα δούμε άραγε ξανά μαζί ποτέ
το χιόνι του Δεκέμβρη
απόγευμα να πέφτει
έξω απ’ τη τζαμαρία
του Bleibtreu cafe

"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"

Το παγωμένο γέλιο του
ακούω και φοβάμαι
το γέλιο του πολέμου
ακούω ξανά από παντού
Αχ! πόσο εύκολα ξεχνάμε
το έγκλημα φυσάει ξανά από παντού

"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"
Sie heißt Lilli Marlen !!!


Mir haben die Kneipen in Berlin gefallen
nach drei Uhr
wenn die blonden Frauen allmählich betrunken wurden
Einsame Prinzessinnen,
Geliebte des Nichts
auf der Insel des Besiegten
schweigsam feiernd
auf dem Fest der Besiegten
jeden Abend schweigsam feiernd

Erika, Maria, Monika, Sabine
wir werden sie wohl nie wieder zusammen sehen
der Schnee des Dezember
soll am Nachmittag fallen
außerhalb des Wintergartens
des Cafés Bleibtreu

"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"

Sein gefrorenes Gelächter
höre ich und fürchte mich
das Gelächter des Krieges
höre ich wieder von überall her
Ah! Wie leicht vergessen wir
das Verbechen breitet sich wieder überall aus

"Berlin, ach du Berlin"
"Berlin, ach du Berlin"
Sie heißt Lilli Marleen !!!

lipsia © 09.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info