Le voyage
Τρέχω, πετάω, κυνηγάω πουλιά και όνειρα! Και, κάθε μέρα, κολυμπάω σε πιο βαθιά νερά. Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω μ’ ένα ζεστό φιλί. Κι από τη δύση μου να φτάσω ώς την ανατολή. Μα είναι φίδι το ταξίδι. Είναι χολή μαζί και ξύδι σ’ έναν μεγάλο, αγκάθινο σταυρό. Όμως, εγώ δεν κάνω πίσω, ούτε τον δρόμο μου θ’ αφήσω, ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω. Θέλω τον κόσμο ν’ αγκαλιάσω μ’ ένα ζεστό φιλί. Κι από τη δύση μου να φτάσω ώς την ανατολή. Τρέχω, πετάω, χαιρετάω τα πιο τρελά παιδιά! Και κάθε πέτρα, που πατάω, ανοίγει σαν καρδιά! Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο, με βροχή. Θέλω τον κόσμο να αγκαλιάσω(/διαβάσω) και πάλι απ’ την αρχή. Μα είναι φίδι το ταξίδι. Είναι χολή μαζί και ξύδι σ’ ένα μεγάλο, αγκάθινο σταυρό. Όμως, εγώ δεν κάνω πίσω, ούτε τον δρόμο μου θ’ αφήσω, ώσπου λιμάνι σίγουρο να βρω. Δείχτε μου δρόμο να περάσω με ήλιο, με βροχή. Θέλω τον κόσμο να διαβάσω και πάλι απ’ την αρχή.		Je cours, je vole, je poursuis des oiseaux et des rêves et je nage, chaque jour, dans des eaux plus profondes Je veux embrasser le monde d'un baiser chaud et depuis l'ouest parvenir jusqu'à l'est Mais le voyage est un serpent Il est venin et vinaigre sur une grande croix d'épines Mais moi je ne recule pas ni n'abandonne mon chemin Tant que je ne trouve pas un port sûr Je veux embrasser le monde d'un baiser chaud et depuis l'ouest parvenir jusqu'à l'est Je cours, je vole, je salue les enfants les plus fous Chaque pierre que je foule s'ouvre comme un cœur Montrez-moi un chemin à prendre avec du soleil, avec de la pluie Je veux embrasser le monde depuis le commencement Mais le voyage est un serpent Il est venin et vinaigre sur une grande croix d'épines Mais moi je ne recule pas ni n'abandonne mon chemin Tant que je ne trouve pas un port sûr Montrez-moi un chemin à prendre avec du soleil, avec de la pluie Je veux relire à nouveau le monde depuis le commencement
www.projethomere.com © 10.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info