Ikuisesti
Μ’ ένα τραγούδι σου `λεγα:
"Θα σ’ αγαπώ για πάντα".
Κι ερχόταν ο αντίλαλος
σαν μια παλιά μπαλάντα:
"για πάντα, για πάντα".
Κι έγιν’ η αγάπη ερημιά,
μια φυσαρμόνικα παλιά
που την πετάξαν τα παιδιά
χωρίς καρδιά.
Κι απ’ της αγάπης τον καιρό
τραγούδι έμεινε πικρό
μα να ξεχάσω δεν μπορώ,
σε καρτερώ
για πάντα, για πάντα.
Σε ρώταγα αν μ’ αρνηθείς
και μου `λεγες "ποτέ μου".
Κι ακούω τον αντίλαλο
ακόμα τώρα, Θεέ μου:
"ποτέ μου, ποτέ μου".
Laululla sulle sanoin
"Sua rakastan ikuisesti".
Ja tuli kaiku
kuin vanha balladi:
"ikuisesti, ikuisesti".
Ja muuttui rakkaus autiudeksi,
huuliharpuksi vanhaksi
jonka heittivät lapset
sydämettömästi.
Ja rakkauden ajasta
laulu jäi katkera
mutta sua unhoittaa en voi,
sua odotan
ikuisesti, ikuisesti.
Sulta kysyin josko mut hylkäät
ja mulle sanoit "en koskaan".
Ja kuulen kaiun
vielä nyt, Herra:
"en koskaan, en koskaan".
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014