Missä asuvat kuolleet
Εκεί που μένουν οι νεκροί
στους τάφους και στα μνήματα
ένα θλιμμένο δειλινό
με φέρανε τα βήματα
Και είδα ένα δύστυχο γονιό
με σπαραγμό να κλαίει
και ένα παιδί στο πλάι του
με πόνο να του λέει
Πες μου πατέρα μου γιατί
όλοι ορφανό με λένε
και γιατί σ’ αυτό το μνήμα
κάθε μέρα θες να κλαίμε
Σ’ αυτό το μνήμα το βαθύ
σε τούτον δω τον τάφο
βρίσκεται η μανούλα σου
στην πλάκα από κάτω
Τότε πατέρα μου γιατί
δεν ανοίγουμε τον τάφο
τη μανούλα να ξυπνήσω
και να την σφιχταγκαλιάσω
Δεν ζωντανεύουν οι νεκροί
καημένο μου παιδάκι
γι’ αυτό θα ζήσεις ορφανό
κι `γω χωρίς αγάπη
Sinne missä asuvat kuolleet
haudoille ja muistomerkeille
eräänä surullisena iltapäivänä
mut veivät askeleet
Ja näin onnettoman vanhemman
lohduttomasti itkevän
ja lapsen hänen vierellään
surkeana hänelle sanovan
Kerro mulle isä miksi
kaikki orvoksi mua sanovat
ja miksi tällä hautakivellä
joka päivä haluat meidän itkevän
Tällä muistomerkillä
tässä haudassa
on äitisi
kyltin alla
Silloin isäni miksi
emme avaa hautaa
äidin herättääkseni
ja häntä tiukasti halatakseni
Eivät herää henkiin kuolleet
lapsiparkani
siksi elät orpona
ja minä ilman rakkautta
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014