Auringolle vannoin
Εγώ στον ήλιο ορκίστηκα ποτέ μην τραγουδήσω,
μ’ απόψε για τους φίλους μου, για τους αγαπημένους,
θα πω τραγούδι θλιβερό και παραπονεμένο,
θα κάνω τα βουνά να κλαίν’ , τους κάμπους να δακρύζουν,
θα κάνω τη μανούλα μου να βγει στο παραθύρι,
ποιος είναι αυτός που σαν το γιο μου τραγουδεί,
είχα καιρό δεν τ’ άκουσα, εδώ δώδεκα χρόνους,
ο γιος μου είναι στην ξενιτιά.
Minä auringolle vannoin etten koskaan laula,
mutta tänä iltana ystävilleni, rakkaille,
laulan laulun surullisen ja surkean,
laitan vuoret itkemään, niityt kyynelehtimään,
laitan äitiseni tulemaan ikkunaan,
kuka on tuo joka kuin poikani laulaa,
aikoihin en sitä kuullut, kahteentoista vuoteen,
poikani on ulkomailla.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014