Olen kirje
Είμαι ένα γράμμα πεταμένο μες στο δρόμο
κανείς δε μ’ άνοιξε ποτέ να με διαβάσει
Δεν αξιώθηκα να βρω έναν ταχυδρόμο
να με σηκώσει και μετά ας με μοιράσει
Είμαι ένα γράμμα, μια σελίδα τσακισμένη
ένα χαμένο μες στη νύχτα περιστέρι
κανείς δε σ’ άγγιξε καρδιά μου ματωμένη
μήπως το αίμα του λερώσει τ’ άσπρο χέρι
Είμαι ένα γράμμα δίχως διεύθυνση και πλέω
όπου με πάει η βροχή μες στη βραδιά και κλαίω
ας είν’ το τέλος μου τουλάχιστον ωραίο
βαρκούλα χάρτινη να παίζουν τα παιδιά
Olen kirje heitetty kadulle
kukaan ei mua avannut koskaan lukeakseen
En onnistunut löytämään postiljoonia
mua nostamaan ja mut jakamaan
Olen kirje, sivu taitettu
yöhön kadonnut kyyhkynen
kukaan ei sua koskenut sydämeni vertavuotava
ehkä sen veri likaa valkean käden
Olen kirje ilman osoitetta ja kellun
mihin mut vie sade illalla ja itken
olkoon loppuni kuitenkin kaunis
paperiveneellä leikkikööt lapset
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014