la estatua
Χθες μεσάνυχτα και κάτι κατηφόρισα
στην μικρή την πλατεΐτσα που σε γνώρισα
Κάποιο άγαλμα που μ’ είδε με θυμήθηκε
και τον πόνο μου να ακούσει δεν αρνήθηκε
Και του μίλησα για σένα και για μένανε
και τα μάτια του βουρκώναν και όλο κλαίγανε
Του ’πα για το φέρσιμό σου και για τα άλλα σου
τα ασυγχώρητα τα λάθη τα μεγάλα σου
Κι ύστερα με πιάσαν θεέ μου κάτι κλάματα
που με βρήκανε κουρέλι τα χαράματα
Με το άγαλμα ως το δρόμο προχωρήσαμε
μου εσκούπισε τα μάτια και χωρίσαμε
Ayer a medianoche y pico Bajaba
a la pequeña plaza donde te conoci
Una estatua que me voi se ha recordado de mi
y mi dolor no evito de sentir
Le hable de ti y para mi
que sus ojos lagrimavan y después llorarón
Le he hablado de tu comportamiento Y de otras cosas tuyas
Las equivocaciones las imperdonables aquellas grandes
Y después me he cogido, Dios mio unos llantos
que me encontrarón roto al alba
Con la estatua por la calle he caminado
me ha secado los ojos y non hemos dejado
hrakleitos © 22.06.2006